تفاوت میکروبلیدینگ و میکروپیگمنتیشن، میکروشدینگ ابرو

میکروبلیدینگ ابرو اصطلاحی است که این روزها زیاد به‌گوش می‌رسد. تعداد خانم‌هایی که به‌خاطر ابروهای کم‌پشتِ نازک مدام مجبورند از مداد ابرو، ژل یا سایه برای پر کردن ابروهایشان استفاده کنند کم نیست. عده‌ای هم در سال‌های گذشته از روش‌های دائمی پر کردن و طراحی ابرو مثل تتو استفاده کرده‌اند و از نتیجه، چندان دلِ خوشی ندارند. با این‌همه اگر شما هم از آن‌دسته خانم‌هایی هستید که با مشکل ابروهای کم‌پشت و نازک دست‌به‌گریبان هستید، به‌نظر می‌رسد دیگر وقت آن رسیده که با امتحان یکی از روش‌های جدید پر کردن ابرو چهره‌ی جدیدی را تجربه کنید. در این نوشتار با ما همراه باشید تا با جدیدترین روش‌های طراحی دائمی ابرو ازجمله میکروبلیدینگ، میکروپیگمنتیشن، میکروشیدینگ و میکروفیزرینگ آشنا شوید.

میکروبلیدینگ ابرو برخلاف میکروپیگمنتیشن ابرو که با قلم و دستگاه دیجیتال انجام می‌شود و ماده‌ی رنگی به لایه‌ی عمیق‌تری از پوست تزریق می‌شوند و به‌همین‌دلیل طرح ابرو دائمی‌تر است، روشی نیمه‌دائمی تلقی می‌شود. میکروبلیدینگ ابرو به‌دلیلِ ظاهر طبیعی‌ای که به ابرو می‌بخشد و حالت خط‌های مایلی که شبیه موهای ابرو در جاهای خالی ابرو طراحی و کشیده می‌شوند، حالتی طبیعی به ابرو می‌بخشد؛ به‌همین‌دلیل با استقبال فراوان خانم‌های خواهان ابروهای خوش‌حالت در سرتاسر جهان مواجه شده است.

روش میکروبلیدینگ برای طراحی ابرو نسبت‌به میکروپیگمنتیشن دوره بهبودی کوتاه‌تر، هزینه و ماندگاری کمتری دارد و برای کسانی که به‌دنبال طراحی طبیعی برای ابروها هستند، روش ترمیم ایده‌آلی است. دو روش میکروپیگمنتیشن و میکروبلیدینگ برخلاف روش‌های سنتی تتو ابرو نیمه‌دائمی هستند و بعد از مدتی حدود دو تا ۵ سال (در میکروبیلدینگ حتی کمتر از این مدت یک تا سه سال) کم‌رنگ و بی‌رنگ می‌شوند، به‌همین‌دلیل هر چند وقت یک‌بار نیاز به ترمیم دارند.

chetor.com